Jeden z pierwszych filmów dokumentalnych powstałych w powojennej Polsce. Bossak filmuje powódź, która nękała zniszczony wojną kraj wiosną 1947 r. Kamera ukazuje ogromne połacie kraju zalane wodą. Ludzi od głodu ratują jedynie zrzuty prowiantu z samolotów i jednostki saperów na łodziach pontonowych.
chwile grozy jakie przeżyli Polacy, zostały zarejestrowane i przedstawione w 13:00 minutach. Wymowne obrazki z tamtego czasu, mogą robić wrażenie. Pomysł był bardzo trafiony, dzięki czemu został nagrodzony statuetką w Cannes. Dodatkowo film nie jest opatrzony komentującym lektorem, a jest podłożony podkład muzyczny.