Víctor Erice portretuje wiejskie życie w powojennej Hiszpanii. Spojrzenia dzieci, surowe postaci strachów na wróble i rajskie pejzaże. Wszystkie te obrazy splatają się w kompozycję nacechowaną niepokojącą łagodnością. W czarno-białej poetyckiej wizji przelana krew niewinnego dziecka budzi przebłysk nadziei – Erice zanurza się w prywatną historię zbolałej Hiszpanii.